ÇİÇEĞİN DİRENİŞİ
Bir çiçek sulanmadığı sürece ölmeye mahkumdur.Önce toprağındaki suyu ve nemi çeker bedenine. Depolar biriktirir. Bekler. Yavaş yavaş tüketir. İhtiyacından çok daha azı ile yetinir. Toprağından alacaklarının sonuna geldiğinde, toprak kurumaya, küllenmeye ve çürümeye meyil eder.Ve artık çiçek, bedenine emdiği su ile yetinmesini bilmek zorundadır. Sulanmayacağını biliyordur artık. Umuttur onu yaşatan. Direnmesini sağlayan. Çokça başını eğmez. Dimdiktir. Ölecekse de başı dik ölecektir, hissettikleri ile birlikte.
Gündüzleri oksijen solumayı asla bırakmaz. Ona su verilmedi diye hayat vermekten vazgeçmez. Geceleri salacağı karbondioksiti de kendinde saklar. İntihar değildir amacı. Kendisi ölüyor diye etrafındakileri de zehirlemek istemez sadece.
En aşağılardan başlar yaprakları sararmaya. Ölüyordur. Süreç başlamıştır. En zayıf kısımlarını kurban eder önce. Güçlü yanları ayakta kalmalıdır. Her an bir mucizeye tanıklık edebileceği düşüncesidir ona bunu yaptıran. Toprağı topraklıktan çıkmıştır. Baş belası sinek tayfası yuvalanmıştır bile. Aynı leş bekleyen akbabalar gibi. Yok oluş yakındır. Hayata imza atmadan gitmek ona göre olamaz. Son bir yürüyüş gereklidir, ölümün azmettiricileri üzerine. Dillere destan, ihtişamlı ve rengarenk. Son bir gayret ile açar son çiçek tanelerini. Belki de o güne kadar ki en güzel salınımı olacaktır. Unutulmaz bir son...
Sonra o renkli yapraklar düşer kuruyan toprağının üzerine. Sonra sırasıyla yeşilden sarıya, sarıdan karaya dönüşen yaprakları. Sonunda bedeni eğilir, kurak mezarlığına. Mücadele bitmiştir. Dayanmıştır. Savaşmıştır. Beklemiştir. Olması muhtemele boyun eğmek, boynunun borcudur artık. Huzurludur. Ruhundan gelenin fazlasını yaparak, dayanma raddesinin doruklarında gezdikten sonra sona bir 'eyvallah' çekerek, çekilir varlık sahnesinden.
Toprağından başlayan yok oluş, çiçeklerine, yapraklarına ve en sonunda da bedenine sıçrar. Sevgiler sunarak, saygıyı hak ederek, eğilmeden, bükülmeden ve kendi gibi dim dik göçer canlılar aleminden..
Selamları ve sevgileri kalır geride, onu susuz bırakanlara. Ve der ki "herkes yaşattığı kadardır ve yaşattıklarını yaşamadan göçmez hiçbir canlı..."
ESER ÖZÇARKÇI
